Over mij

Max Constant is letterlijk geboren, want het zijn de verkorte delen van de voornamen van de twee zoons van K.A.J. Macco. Ze staan in de volgorde Max Constant en niet Constant Max, omdat maximaal constant zijn een levenswijze is die door de humanisten en stoïcijnen in de Vroegmoderne Tijd als hoog goed werd beschouwd. Constant maximaal is het tegenovergestelde en typisch voor het hedendaagse, vluchtige en op kapitaal gerichte marktdenken waar Max Constant juist tegenwicht aan wil bieden. Juist de Vroegmoderne Tijd is interessant, want zij kende in toenemende mate een kruisbestuiving tussen het westelijke en christelijke Europa en de oostelijk en zuidelijk gelegen islamitische orient. Max Constant wenst vanuit kennis van de ander tot meer zelfkennis te komen en mensen handvatten te bieden om in de huidige vluchtige en multiculturele samenleving standvastig te kunnen zijn en geluk te vinden in een gebalanceerde fierheid op het eigene. Het werk van de vroegmoderne filosoof Justus Lipsius, genaamd De Constantia, heeft grote invloed gehad op zowel de naam Constant (zoon Constantin) als de filosofie van K.A.J. Macco. De invloed ervan is op menig moment in diens werk te bemerken.

De namen zijn om nog meer redenen betekenisvol, want Maximilian (Max) is een naam die is geïnspireerd op de Habsburgse keizer Maximiliaan I (1459-1519), die vanaf 1482 over de Nederlanden regeerde. Maximiliaan zorgde via kloeke huwelijksbetrekkingen van zijn kleinkinderen met de kinderen van Wladislaus (regerend over Hongarije en Bohemen) ervoor dat deze gewesten tot het Habsburgse Rijk gingen behoren. Bohemen is ook het gebied waar het geslacht 'Macco' haar oorsprong vindt. Duitse bronnen gaan terug tot het begin van de 16e eeuw, de tijd waarin Maximiliaan I regeerde. Bohemen was een grensgebied tussen Germaanse en Slavische volkeren en in het verleden een gebied met menig conflict. Hetgeen kan gaan schuren bij interculturele contacten zit hem derhalve voor vele generaties in het bloed van het Macco-geslacht, niet toevallig tot uitdrukking komend in de oriëntalistische kunst van Georg Macco (1863-1933).

Een bekend werk van de oriëntalistische kunstenaar Georg Macco - een Duitse aftakking van het Macco-geslacht en terugleidend naar dezelfde voorouder als K.A.J. Macco - is het schilderij 'Gouden Hoorn van Constantinopel'. De stad - gesticht door de Romeinse keizer Constantijn de Grote na een visioen in 330 na Christus - was zes jaar voor de geboorte van keizer Maximiliaan I gevallen en door de Turken veroverd. Het vallen van die stad leverde een groots Europees-christelijk trauma op waar Maximiliaan I in opgroeide, omdat het werd beschouwd als het tweede Rome dat bovendien nooit zou kunnen worden ingenomen. Op menig feestje moet hij als kleine jongen het scanderen hebben gehoord van 'Mare Nostrum', de 'onze [Middellandse] zee'. Deze traumatische gebeurtenis van een agressieve expansie van het soennitisch-islamitische Ottomaanse Rijk leverde echter ook de Renaissance op, want zonder de werken die diep in de bibliotheek van Constantinopel verstopt lagen en door monniken uit de stad werden weggesmokkeld, hadden we waarschijnlijk nooit De Constantia van Justus Lipsius kunnen lezen en was het Renaissance-humanisme nooit tot wasdom gekomen op deze wijze. Om al deze betekenissen en om een brug te slaan tussen het katholiek-christelijke Europa en het orthodox-christelijke deel van de wereld is de tweede zoon Constantin gaan heten. Vernoemd naar de stad die een brug vormt tussen oost en west: Constantinopel.

.

Gouden Hoorn van Constantinopel, door Georg Macco.

Kijk ook op Academia.edu en LinkedIn voor achtergrond-informatie over K.A.J. Macco.